Неофициальный форум филфака БГУ

*перачытвае напісанае вышэй і падае пад стол ад смеху. Падымаецца і, усё яшчэ подленька хіхікаючы, друкуе дрыготкімі пальцамі*
-Ладна, ладна, - сказала Лінвэ. - ніхто нікога есці не будзе. Пакуль што.
Апошнія словы Лінвэ вымавіла, нядобра зірнуўшы ў кустоўе, дзе, як вам, можа, вядома, хаваліся Пятак фон Візгенштейн і Віні Мюлер.
"Яна заўважыла нас!" - падумаў Мюлер і застыў на месцы, спадзеючыся, што падмане востры эльфаўскі зрок.
"А то!" - падумала Лінвэ.
Была ясная, сонечная раніца, і нават без вострага эльфаўскага зроку лёгка было заўважыць тоўстую карычневую калматую
ШАПКУ Мюлера і ружовенькія вушкі Пятака. Гэта калі не лічыць кідкай чорнай эсэсаўскай формы, кітайскага цырку і Фрэкен Кракен, што агенты мядзведжага рэйха захапілі з сабою на ўсякі выпадак.
Апрача таго, у засадзе яны сядзелі настолькі доўга, што нехта прыбіў побач шыльдачку з неонавай падсветкай: "Асцярожна, агенты Мядзведжага Рэйха!".
Адным словам, разумніца Лінвэ не магла іх не заўважыць.

_________________
А у меня дядя работает... на гондолиновой фабрике. Так у него энтого Гондолина - прросто завались!!!

-Што ж нам рабіць далей? - вымавіла Лінвэ задумліва і, звузіўшы вочы, зірнула ў далечыню. Там, за блакітнаватай дымкаю лесу было відаць шпілі палацу чарадзея Гудвіна.
-А? - спытаў Рэйджэр.
-Гэта было рытарычнае пытанне, - заўважыла Лінвэ.
-А, - паразумела працягнуў славуты Рэйджэр.

_________________
А у меня дядя работает... на гондолиновой фабрике. Так у него энтого Гондолина - прросто завались!!!

"Кароткая даведка: чарадзей Гудвін, ён жа Ванька Бязрукі, ён жа Олаф Стурлусан, ён жа Ямамота Мінадзары. Родам з Балівіі. Усю спадчыну (у балівійскіх далярах) спусціў на гумку "Love is...", пэўны час калекцыянаваў вокладкі ад гэтай гумкі. Пасля продажу сваёй калекцыі апынуўся ў шэрагу самых багатых людзей свету, абышоўшы Трусіка Роджэра, Абрамовіча, Біла Гейтса і іншых казачных герояў. У дадзены момант за месца жыхарства мае Ізумрудны палац (назву даў архітэктар, насамрэч палац пабудаваны са смецця - зялёнага бутылачнага шкла, што адпавядае задачам эколагаў разруліць экалагічны крызіс на планеце). Нежанаты."

_________________
А у меня дядя работает... на гондолиновой фабрике. Так у него энтого Гондолина - прросто завались!!!

-Райан, - сур'ёзна сказала Лінвэ. - Я хачу пагаварыць з табою сур'ёзна.
-Ты сур'ёзна? - спытаў разгублены рэйнджэр.
-Ага, - хітнула галавой Лінвэ.
-Сур'ёзна?! - здзівіўся Райан, але стаў слухаць.
Лінвэ адкашлялася ў кулак і сказала:
-Разумееш... я іду да Гудвіна не для таго, каб ён мне што-небудзь даў.
-Ну? - здзівіўся Райан. - А навошта?
Лінвэ ўздыхнула, зняла з пляча вялікую спартыўную торбу, паставіла яе на зямлю і адкрыла.
-Ух ты, - сказаў Райан. - Колькі грошыкаў.
-І ўсё за чарадзея Гудвіна, - змрочна дадала Лінвэ, пляснуўшы па лапе Ліса, які, відавочна, меў намер сцягнуць некалькі пачакаў.

_________________
А у меня дядя работает... на гондолиновой фабрике. Так у него энтого Гондолина - прросто завались!!!

З той самай спартыўнай торбы Лінвэ дастала снайперскую вінтоўку і весела шчоўкнула затворам.
-Ну што, - міла ўсміхнулася Лінвэ. - І дзе ж наш чарадзей Гудвін??

_________________
А у меня дядя работает... на гондолиновой фабрике. Так у него энтого Гондолина - прросто завались!!!

*падымае рукі ўгору, выходзячы з кустоўя і кажа дрыготкім голасам*
-Гэта не я!!!!!

*чэша ў патыліцы і перапытвае дрыготкім голасам*
-ХТО ЗДЗЕСЯ???

_________________
А у меня дядя работает... на гондолиновой фабрике. Так у него энтого Гондолина - прросто завались!!!

-Нда, - задумліва сказала сама сабе Лівэ. - У мяне, блін, падваенне асобы.

_________________
А у меня дядя работает... на гондолиновой фабрике. Так у него энтого Гондолина - прросто завались!!!

Весела калыхаліся травы на касагоры перад зялёным палацам чарадзея Гудвіна. Рэйнджэр панюхаў некалькі травінак і пасля, смеючыся. расказваў пра нейкія жывыя ружовыя соплі з чырвоным бантам на галаве і сінія соплі мужаска полу. Лінвэ ўсе гэтыя тры гадзіны сядзела на дрэве, назіраючы ў бінокль за палацам.
Праз тры гадзіны Рэйнджэр ачомаўся, і Ліс з уздыхам схаваў нож, відэлец і пекны слюняўчык з карункамі і надпісам "I like rangers bbqd".

Тым часам Лінвэ часала нос і іншыя часткі цела: на дрэве жылі шышы-мурашы, і з'яўленне эльфа, снайперскай вінтоўкі і бінокля на іх доме не выклікала ў іх радасці.
-Ну, што відаць? - спытаў, нарэшце, Райан. Ліс тым часам задуменна нюхаў яго боты, абліваў іх кетчупам і спрабаваў на зуб.
-Танцуе, - туманна адказала Лінвэ і кінула бінокль Рэйнджэру.
Апошні паглядзеў праз яго у неба, сабе пад ногі і здзіўлена мовіў:
-Ух ты, якое ўсё адсюль маленькае...

_________________
А у меня дядя работает... на гондолиновой фабрике. Так у него энтого Гондолина - прросто завались!!!

Лінвэ тым часам нахмурылася і прыкусіла язык у надзвычайнай сабранасці.
-Будзеш страляць??? - здзівіўся Рэйнджэр.
-Не,- сказала Лінвэ, косячы вокам у маленькае люстэрка. - Я хачу нанесці макіяж.
-Навошта? - спытаў Ліс, пакінуўшы марныя спробы зжаваць боты Рэйнджэра (то былі не боты, а шкарпэты, і да ног Рэйнджэр прывучаў іх доўга).
-Міліцыя, - усё гэтак жа пахмурна адказала Лінвэ.
Ліс і Рэйнджэр азірнуліся.
Па зялёным лузе да іх павольна набліжаліся плюшавы мішка і ружовае парася ў форме міліцыянтаў. На рукаве парасяці зырка алела чорная павязка дружынніка Мядзведжага Рэйху.

_________________
А у меня дядя работает... на гондолиновой фабрике. Так у него энтого Гондолина - прросто завались!!!